La mia Genova all’alba
A véddelo coscì, quande cianìn o se îsa
derê a-o promontöio inta mattìnn-a,
e a lûxe a se deslengua e pà câsìnn-a
inte l’aegua freschetta, penso a ghisa
che a Cornigén a stisâva zu da o forno ,
e impiva di vagoin ròsci e fumanti
cun-na coâ de lûxe, comme òua davànti ,
scure tra e case e-e crêuze tutto intorno!
A mæ çitæ operosa, da Nocetto fin a Fuxe,
da Prelo a Sampedenn-a, e Utri a Sant’Ilaio!
A mæ Zêna vegétta, a mæ scignôa
che a-o Sô riarve i oeggi, ed a sò lûxe !
Giuliano Boffardi
| | | | | |
